Bouillon 68
De coverfoto is van Aimee Twigger, die prachtige foto’s maakt in haar logeerkamer. Ze begon met eenvoudige beelden om haar blog op te leuken, maar bleek zo talentvol in koken èn bakken, dat ze inmiddels al enkele kookboeken gemaakt heeft en de wereld over reist om workshops te geven. Onbegrijpelijk dat haar boeken nog niet in het Nederlands vertaald zijn, maar dat zal nu niet lang meer duren. Drink je ogen vol met nog veel meer moois op: www.twiggstudios.com en www.instagram.com/twiggstudios.
INHOUD: |
Een solide, groen-zwarte kotter. Ontworpen door Theo’s oom en zijn vader Cor Rekelhof. Gedoopt met de stichtelijke bezweringsformule Duc in Altum. In goed Nederlands: Vaar uit naar het diepe.
|
 Tilda Swinton in de film Only Lovers Left Alive (2013) Met in de afdronk melancholie Er mag dan in vineus-culinaire kringen ernstig gepietepeut worden over het combineren van wijnen en gerechten, wat de sommelier van dienst vergeet -terwijl hij met gestrekte pink de invloed duidt van de juttersgerookte korstmossen op de retronasale opstoot van de in handgedraaide amfora’s gegiste montessoridruiven- is dat er wel wat meer komt kijken bij het wegslobberen van een wijntje dan het kreukvrij laten samengaan van filmende smaken met toegeplooid mondcontact. Naast wat er op het bordje ligt, is daar de invloed van gezelschap, omgeving, gemoedstoestand en wat het KNMI ons heden brengt. >>
|
/dining-table-with-russian-dishes-688352556-5c25409646e0fb00016abb57.jpg) Typisch Russisch eten Wat er op het Russische bord ligt, is vaak niet heel veel anders dan bij ons. De Russen eten kool, bieten, rapen, augurken, wortels en veel aardappelen, tomaten, ui, radijs, peterselie, dille, mierikswortel en pannenkoeken. Wel hebben ze meer soorten pasteitjes dan wij en weten ze meer van paddenstoelen. Soep ook. Oecha, vissoep waar bij voorkeur viskoppen in drijven, of sjtsji, koolsoep. Befaamder nog is de borsjtsj, al zullen Oekraïners beledigd zijn als je deze rodebietensoep Russisch noemt. Fabelachtig lekker met zure room. Pelmeni zijn ook heel Russisch. Ze zijn al wat exotischer, deegnoedels met een vulling van meestal half-om-half gehakt. In de late herfst, als het al flink vriest, zijn hele families weekeinden bezig met het maken ervan. Zakken vol pelmeni worden buitengezet en zo meteen ingevroren. Later hoef je ze alleen nog maar in kokend water te doen. Misschien zijn de zakoeski wel het meest onderscheidend van de Russische keuken. Het oneindig aantal voorgerechten waarmee de tafel wordt volgestouwd. Verrukkelijk, maar wel oppassen dat het eten erna nog in je maag past. Verrassend is dan weer dat de Russische diplomaat Aleksandr Koerakin (1752-1818) de service á la Russe introduceerde, waarbij obers niet alle gerechten in één keer op tafel zetten, maar in verschillende opeenvolgende gangen. >> |
 Topzaak middenin de gemeenschap Met twee Michelin sterren tel je in Nederland mee. Er zijn zestien van zulke restaurants en wereldwijd horen ze bij de 385 topzaken met dezelfde kwalificatie. ‘Die tweede ster is nog altijd iets waar we heel trots op zijn,’ zegt Anne-Laura. Uiteraard hebben ze het de afgelopen maanden behoorlijk moeilijk gehad. Ze draaiden met hun Trees Thuis wonderlijk goed, maar haalden nog niet de helft van hun normale omzet. Dat was ook omdat de gebruikelijke evenementen wegvielen, zoals koken voor de VIPS bij de concerten van goede vriend Guus Meeuwis. Juni was daarentegen meteen een topmaand, met volle lunches en diners, samen goed voor zestig man per dag. Dick ervoer die grote aanloop als een soort steunbetuiging. |
 Herfst Blozende appelwangen, een sik van graan en druiventrossen als een weelderige haardos. Het portret van De Herfst is de derde in de schilderijenserie De Vier Seizoenen van Giuseppe Arcimboldo. Een ode aan het najaar. Guiseppe Arcimboldo (1527-1593) is geboren in Milaan. Hij begon zijn carrière als kerkschilder, totdat de Habsburgse keizer hem in 1562 naar Wenen ontbood, naar de zetel van het Heilige Roomse Rijk. Hier, ver weg van de conservatieve aartsbisschop van Milaan, ontwikkelde hij als hofschilder zijn arcimboldeske stijl. Arcimboldo is een vertegenwoordiger van het maniërisme*, een stijl die in de late renaissance ontstond. Zijn werk onderscheidt zich sterk van de maniertjes van zijn tijdgenoten. Zijn samengestelde hoofden zijn zowel bizarre portretten als natuurgetrouwe stillevens, ook al bestond de term stilleven nog niet**. Hij maakte ze met producten uit het seizoen. Arcimboldo is ook bekend om zijn omkeerschilderijen: Draai een fruitmand 180 graden en je ziet een kolderiek portret, een schaal met groenten verandert in een tuinman en de griezelige kop van El Cocinero (De Kok) toont omgekeerd een schotel gevuld met onappetijtelijk gebraad. >> |
|
 Ruige Kost Een Zeeuws duo. Een keukendirigent naast een chef Nederpop. Oftewel sterrenkok Edwin Vinke en Bløf-zanger Paskal Jakobsen. Vinke kookt in zijn tweesterrenrestaurant De Kromme Watergang een repertoire uit het Zeeuwse landschap en Jakobsen zingt een menu aan Nederlandse hits. Wat Jacobsen schrijft in zijn songteksten, verwoordt Vinke in zijn gerechten. In 2018 openden ze hun eetcafé Hard&Ziel in Middelburg. Daar serveren ze laagdrempelig, bijzonder streetfood, zoals vegetarische rookwortel, broodje bietenbal en knolbol. Het samen jammen in de keuken heeft geresulteerd in Ruige Kost: een kookboek met werelds streetfood, inclusief een dialoog tussen een chef en een thuiskok. De wijn: Amphibolite Nature 2017, Muscadet Sèvre et Maine Sur Lie (biodynamisch) Deze wijn ruikt en proeft als de zee. Iets anders kon ik gewoonweg niet kiezen voor twee mannen die leven in de Zeeuwse zilte lucht. Zouden jullie ergens anders kunnen wonen? |
 Het bier dat niemand meer wilde drinken Het is een frisse ochtend in april als Armand Debelder zich zuchtend op het hoofd krabt. We staan te midden van duizenden flessen geuze, opgestapeld in de krochten van de kleine brouwerij in het Vlaamse Beersel. Om de hoek aan het Herman Teirlinckplein bevindt zich restaurant 3 Fonteinen, dat gerund wordt door zijn broer Guido. Die legt zich ook toe op lokale specialiteiten, maar maakt geuze. Het bier van de streek. Het bier van vroeger. Het oude, traditionele bier. 'Als ik deze voorraad niet verkoop, dan is het gedaan met me. Al mijn kapitaal zit in deze flessen.' Enigszins beduusd staan we met het groepje Hollandse biervrienden om hem heen. Glas in de hand, gevuld met een twee jaar oude lambiek die rechtstreeks uit het doorleefde vat is gesijpeld. Zuur? Nee, zuur is een veel te beperkte benaming voor dit complexe bier. Het heeft een oersmaak, indringend van aard dankzij de invloed van de wilde microflora en het hout. Samen met platte lambieken van andere leeftijden (tussen een en drie jaar) zal deze door de kundige hand van de geuzesteker worden versneden tot een uitgebalanceerde blend en dan op fles worden getrokken. Daar krijgt het bier zijn bruis dankzij vergisting van de nog aanwezige suikers, en zal het de wereld verder in trekken als geuze. >> |
 Boeuf Bourguignon Er zijn van die vakanties die totaal mislukken. Niemand kan er iets aan doen en stiekem geeft iedereen elkaar de schuld. Zowel onder als boven de waterspiegel wordt zachtjes gemopperd en de lieve vrede hangt als een donderwolk boven het idyllische landschap. Geen stad waarin de doorgaande route meer op een kurkentrekker lijkt, dan Dijon. Maar dan La Moutarde. De poorten van de hemel gingen open en ook meteen weer dicht. Het appartement waar we een week zouden verblijven bleek hermetisch afgesloten en geen telefonade met de eigenaar kon hem ertoe bewegen ons de sleutels van ons Gallisch paradijsje te overhandigen. >> |
|